تعمقی بر موسم عزای سالار شهیدان

موسم عزای سالار شهیدان است.

فرصتی مغتنم که در این حماسه بیاندیشیم و توشه برگیریم.

مهمترین توشه ای که بقدر دانش خود هرکسی می‌تواند بگیرد آنکه مبادا کار به جایی برسد که امام خویش را تنها بگذاریم.

مبادا به مانند اهل کوفه هزاران دعوت نامه با عنوان مشترک 《اللهم عجل لولیک الفرج 》برای امام زمان خویش بفرستیم ولی آن لحظه که ندای 《هل من ناصر ینصرنی》 بگوش رسد اولویت های دیگری را بر آن مقدم بداریم.

امروزه چشم مظلوم و نگران بشریت در تلاطم روزگار، بیش از هر زمان دیگری جای خالی سفینه النجاه را خالی می‌بیند.

در حقیقت، گویا مشیّت الهی مشق سنگینی در حوادث روزگار با بلای کرونا و فقر و سختی و مصائب بر ما تکلیف نموده تا خود، عیارمان را بسنجیم، تا مبادا آخرین ذخیره الهی را تنها گذاریم.

عرصه ی تکلیف مداری در لبیک به ندای رهبرمان و یاری همسایگان و هم وطنان آسیب دیده از کرونا و سایر بلایا عرصه ای است که شاید مهر تاییدی بر صدق دعای ما در مطالبه ی تعجیل در فرج از درگاه باریتعالی باشد.